Rus diplomatlar bir zamanlar Başkan Vladimir Putin’in dış politika stratejisinin önemli bir parçasıydı. Ancak son yıllarda bu durum tamamen değişti. Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline kadar diplomatlar otoritelerini yitirdiler ve rolleri yalnızca Kremlin’in saldırgan telaffuzunu tekrarlamaktan ibaretti.
BBC Rusya Servisi, Rus diplomasisinin nasıl böyle bir krize sürüklendiğini araştırmak için eski diplomatlar, Kremlin ve Beyaz Saray çalışanlarıyla görüştü.
Uyarı: Bu makale küfür içermektedir.
Ekim 2021’de ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Victoria Nuland bir toplantı için Moskova’ya gittiğinde masanın karşısında oturan adam, Nuland’ın onlarca yıldır tanıdığı ve her zaman iyi geçindiği Rusya Dışişleri Bakan Yardımcısı Sergey Ribakov’du.
Ancak bu seferki toplantı farklıydı. Riyabkov bir robot gibi konuşuyor ve elindeki bir kağıt parçasından Moskova’nın resmi pozisyonunu okuyordu. Ribakov, Nuland’ın tartışma başlatma girişimlerine direndi.
Buna şaşıran Nuland daha sonra toplantıyı anlatırken Riyabkov ve meslektaşlarını “kağıt işleyen robotlar” olarak tanımladı.
Geçmişte Ribakov, iki ülkenin çıkarlarının pek iyi olmadığı durumlarda bile hakkında konuşulabilecek, pratik ve sakin bir insan olarak görülüyordu.
Ama bu artık değişmişti. Rus diplomatların müzakere odaları dışında kullandıkları dil giderek kötüleşiyordu.
“Kusura bakmayın ama Batı’nın yaptırımları bizi mahvetti!”
“Bırak ben konuşayım. Aksi takdirde Rus Grad füzelerinin neler yapabileceğini gerçekten anlayacaksınız.”
“Aptallar.” (önünde küfür ederek)
Bunların hepsi Rusya Dışişleri Bakanlığı yetkililerinden alıntılar.
Peki iş bu noktaya nasıl geldi?
Yeni Bir Soğuk Savaş
Putin 2000 yılında BBC’ye şöyle demişti: “Rusya, NATO ile ittifaka katılma noktasına kadar işbirliği yapmaya hazır… Ülkemin Avrupa’dan izole edilmesini hayal edemiyorum.”
Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin ardından uluslararası baskıyla karşı karşıya kaldığı bu günlerde Putin’in böyle bir şey söyleyeceğini hayal etmek zor.
BBC’ye konuşan eski bir üst düzey Kremlin yetkilisi, Putin’in başkanlığının ilk yıllarında Batı ile ilişkiler kurmaya istekli olduğunu söyledi.
Ancak yetkili, yönetimin daha liberal olduğu bu dönemde bile dışişleri bakanlığının “yaratıcılığın kesinlikle minimal düzeyde olduğunu ve yarı askeri bir örgüte benzediğini” söyledi.
Bu dönemde Rus diplomatlar Putin’in ekibinin önemli bir parçasıydı.
Diplomatlar, Çin ve Norveç ile olan toprak anlaşmazlıklarının çözülmesine yardımcı oldu, Avrupa ülkeleriyle daha derin işbirliği görüşmelerine öncülük etti ve Gürcistan’daki devrimden sonra barışçıl bir geçişin sağlanmasını sağladı.
BBC’ye konuşan Carnegie Rusya Avrasya Merkezi Direktörü Alexander Gabuev, Putin’in güçlenip deneyim kazandıkça tüm yanıtları bildiğine giderek daha fazla ikna olduğunu söylüyor.
Berlin’de sürgünde yaşayan Gabuev, “Bunlar (diplomatlar) onun için gereksiz hale geldi” diyor.
Yeni bir Soğuk Savaş’ın başlangıcının ilk işareti Putin’in 2007’de Münih Güvenlik Konferansı’nda yaptığı konuşmaydı.
30 dakikalık bir eleştiri sırasında Putin, Batılı ülkeleri agresif bir şekilde tek kutuplu bir dünya inşa etmeye çalışmakla suçladı.
Rus diplomatlar hızla Putin’in yaklaşımını takip etti.
Bir yıl sonra, Rusya Gürcistan’ı işgal ettiğinde, Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov, İngiliz mevkidaşı David Miliband’a “Sen kim oluyorsun da bana ders veriyorsun?” diye küfrediyor. söz konusu.
Bu arada Batılı yetkililer hâlâ Rusya ile ilişkileri sürdürmenin faydalı olduğunu düşünüyorlardı.
2009’da Sergey Lavrov ve dönemin ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton meselelerde dev bir kırmızı “sıfırlama düğmesine” bastı ve iki ülke, özellikle güvenlik konularında işbirliği inşa ediyor gibi görünüyordu.
Ancak eski ABD Başkanı Barack Obama’nın ulusal güvenlik danışman yardımcısı Ben Rhodes’a göre zaman geçtikçe ABD’li yetkililer, Rus meslektaşlarının Putin’in artan Batı karşıtı görüşlerini tekrarladığını fark etmeye başladı.
Rhodes, Obama’nın 2009’da Putin’le bir halk orkestrası eşliğinde “Rus tarzı” bir kahvaltı yaptığını hatırlıyor.
Putin’in iş birliğini tartışmak yerine kendi dünya görüşünü ortaya koymaya çalıştığını belirten Rhodes, Rusya Devlet Başkanı’nın eski ABD Başkanı George Bush’u da Rusya’ya ihanet etmekle suçladığını belirtiyor.
2010’lu yıllarda Putin uluslararası politikaya daha çok odaklandı ve kendi dışişleri bakanlığından tavsiye alma konusunda isteksiz görünüyordu.
Rhodes’a göre Putin, 2011 ve 2012’deki Arap Baharı, ABD’nin Libya müdahalesi ve Rusya’nın sokak protestoları sırasında diplomasinin istediği yere varamayacağına karar vermişti.
2017 yılında Beyaz Saray’dan ayrılan Rhodes, “Sanırım onlar (Rus diplomatlar) Putin’in umursamadığı bazı konular üzerinde çalışıyorlardı, ancak bazı konularda, özellikle de Ukrayna üzerinde herhangi bir etkilerinin olduğuna inanmıyorum” diyor.
Diplomatlara yönelik bu eğilimin güzel bir örneği bizzat Dışişleri Bakanı Lavrov’dur.
Eski bir üst düzey Kremlin yetkilisi BBC’ye, Lavrov’un yaklaşık 20 yıl önce atandığında “uluslararası bir perspektife ve kendine ait bir konuma” sahip olduğunu söyledi.
Carnegie Rusya Avrasya Merkezi’nden Alexander Gabuev, Putin’den farklı görüşlere sahip olmasına rağmen Kremlin’in ilk başta Lavrov’a danıştığını belirtiyor.
Ancak Financial Times’ın haberine göre Lavrov, 2022 yılında Ukrayna’ya asker gönderildiğini birkaç saat önce öğrendi.
Öte yandan Moskova’nın İngiltere Büyükelçisi Andrei Kelin, Rus diplomatların nüfuzunu kaybettiği fikrine karşı çıkıyor.
BBC’ye verdiği röportajda Kelin, diplomatik kariyeri boyunca Batılı ülkelerle bağlantılar üzerinde çalıştığını belirterek, Batı ile ilişkilerin çökmesinde ne Moskova’nın ne de bireysel diplomatların herhangi bir sorumluluğunun olmadığını kabul etmeyi reddetti.
Kelin, “Bu ilişkileri bozan biz değiliz. Kiev rejimiyle sorunlarımız var. Yapabileceğimiz hiçbir şey yok.”
Rusya’nın müzakere etmek yerine Ukrayna’ya askeri müdahaleyi tercih etmesini başarısızlık olarak görmeyen Kelin, “Savaş, diplomasinin başka yollarla devamıdır.”
yeni bir dil
Giderek zayıflayan dış politika yetkilileri faaliyetlerini Rusya’ya çevirmeye başladı.
Moskova’nın dış politikasında bu yeni dönemin en belirgin sembollerinden biri de 2015 yılında bakanlık sözcüsü olan Maria Zakharova’dır.
Ukrayna savaşı nedeniyle görevinden istifa eden Diplomat Boris Bondarev, “Kendisinden önceki diplomatlar diplomat gibi davranıyor, ifadelerini dikkatle seçerek konuşuyorlardı.”
Zaharova’nın gelişiyle dışişleri bakanlığının brifingleri gösteriye dönüştü.
Zakharova, kendisine zor sorular soran gazetecilere sık sık bağırdı ve diğer ülkelerden gelen eleştirilere hakaretlerle karşılık verdi.
Zakharova’nın meslektaşları da aynı yönde ilerliyordu.
Moskova’nın Cenevre’deki Birleşmiş Milletler misyonunda çalışan Boris Bondarev, bir toplantıda Rus delegasyonunun tüm önerileri engellediğini ve İsviçreli meslektaşlarının bu nedenle şikayette bulunduğunu hatırlıyor.
Bodarev, “Peki sorun ne? Biz büyük bir gücüz ve sen sadece İsviçre’sin” dedi. Dedik. Bu Rus diplomasisidir” dedi.
Dış politika analisti Gabuev, bu renkli dilin yabancı ortaklarından ziyade Rusya’nın içlerine yönelik olduğunu söylüyor.
“(Zakharova’nın) misyonu, seçmenlerin ortasında Rusya’nın dış politikasıyla gurur duymaktır. Bu, diplomasinin nasıl değiştiğinin bir göstergesidir. Diplomasi artık dış dünyayla iletişim için bir arayüz değil.”
Bondarev’e göre Rus diplomatların sert telaffuzunun en değerli hedef kitlesi kendi işverenleri.
Uluslararası görüşmelerin ardından katılımcılar Moskova’ya toplantıları özetleyen resmi telgraflar gönderiyor.
Bondarev, bu mesajların ana odağının gerçek başarılar ve uzlaşmalar hakkında bilgi vermek değil, diplomatların ülkenin çıkarlarını ne kadar tutkuyla savunduklarını göstermek olduğunu söylüyor.
Örneğin, “Onlara çok zor anlar yaşattık! Seslerini bile çıkaramadılar! Biz kahramanca Rusya’nın çıkarlarını savunduk, Batılılar ise hiçbir şey yapamadı ve geri adım attı.”
Bondarev, “Herkes Batılıları olmaları gereken yere koymak hakkında yazıyor ve eğer aynı fikirde olduğunuzu söylerseniz hafife alınıyorsunuz. Onların anlamasını sağlamak için masaya vurmalısınız” diyor.
Bondarev, Ocak 2022’de Cenevre’de dışişleri bakanlığından Ribakov’un ABD’li yetkililerle buluştuğu bir akşam yemeğini anlatıyor.
Toplantıya, son dakika müzakereleri yoluyla Ukrayna’nın işgalini önlemeyi ümit eden Dışişleri Bakan Yardımcısı Wendy Sherman da katıldı.
Bondarev, “Korkunçtu. Amerikalılar ‘Hadi konuşalım’ diyorlardı” dedi. Ribakov, ‘Ukrayna’ya ihtiyacımız var’ dedi. Ukrayna olmadan hiçbir yere gitmeyeceğiz. 1997 (NATO) sınırlarına geri dönün!’ Sherman demir bir leydiydi ama sanırım ağzı bile açık kaldı.”
Son yıllarda diğer bazı ülkelerde de tarzın daha küçük ölçekte de olsa değiştiğini belirtmek önemlidir.
Birkaç yıl önce, Japonya’nın BM’deki insan hakları temsilcisi Hideaki Ueda, bir toplantıda yabancı meslektaşlarına “susmalarını” söylemişti.
Eski İngiltere Savunma Bakanı Gavin Williamson da aynı sözleri Rusya’ya karşı kullanmıştı.
Ukrayna’nın Almanya Büyükelçisi Andriy Melnyk geçen yıl Almanya Başbakanı Olaf Scholz’un “gücenmiş bir ciğer sosisi” olduğunu söylemişti.
Diplomasi Ukrayna’daki savaşı sonlandırabilir mi?
Peki bir buçuk yıldır devam eden savaş diplomatik yollarla sonlandırılabilir mi?
BBC’nin bu haber için röportaj yaptığı kişilerin birden fazlası bunun beklenmediğini düşünüyor.
Eski diplomat Bondarev, diplomatların çalışmalarının yüzde 95’inin gayri resmi olarak yapıldığını söylüyor.
Bondarev, artık konuşulacak fazla bir şey kalmadığı için bu tür temasların ciddi oranda azaldığını belirtiyor.
Geçen yıl Büyükelçi Kelin’in Britanya Parlamentosu’na girmesi yasaklandı.
Bondarev, bir ara Londra’daki Rusya Büyükelçiliği’nin doğalgaz ve elektrikten neredeyse tamamen mahrum kaldığını, sigorta şirketlerinin ruhsatlı araçları sigortalamayı reddettiğini söylüyor.
Ancak RAND analisti Samuel Charap, er ya da geç diyaloğun gerçekleşmesi gerektiğini söylüyor.
Müzakerelerin tek alternatifinin “mutlak zafer” olduğunu söyleyen Charap, savaş alanında ne Kiev’in ne de Moskova’nın bunu başarabileceğini savunuyor.
Ancak Charap bunun yakın zamanda gerçekleşmesini beklemiyor:
“Putin iktidarda kaldığı süre boyunca oldukça dramatik bir değişim yaşadı. Açıkçası müzakerelere katılmaya istekli olup olmayacağını bilmiyorum.”
Ukraynalı yetkililer, Rusya’nın bir kez daha Ukrayna’nın işgal altındaki toprakların ilhakını kabul etmesi gibi uzlaşma yerine ültimatom teklif ettiğinden şikayetçi.
Kiev’in bu koşullar altında müzakereye niyeti yok ve Batılı müttefikleri de bu kararda onları açıkça destekliyor.
Ağustos 2023’ün prestijiyle Rusya, diplomasi yerine askeri gücüne, istihbaratına ve jeoekonomik gücüne güvenmeye kararlı görünüyor.
Peki Rus diplomatlar bu değişim karşısında neden istifa etmiyor?
Eski bir Kremlin çalışanı BBC’ye “Bu, 10 ila 20 yıldır aynı pozisyonda sıkışıp kalan herkes için bir sorun. Bu insanlar için başka bir hayat yok. Çok korkutucu” dedi.
Eski diplomat Boris Bondarev şöyle diyor: “Çok ilkeli bir insan olduğumu söylemiyorum. Eğer savaş olmasaydı muhtemelen kalıp olanlara katlanırdım. O kadar da kötü değil. Sen otur, biraz acı çek ve akşam dışarı çık… Çoğu insan da aynı şekilde düşünüyor.”
Bir BBC kaynağı, Sergey Lavrov’la yaşanan şanslı maçı şöyle anlatıyor:
“Yorgun, dağınık bir adam. Savaş onun işi değil ama emekli olmaktan başka gidecek yeri yok. Çok uzun zamandır orada duruyor. Bu yüzden oturuyor ve sandalyesini koruyor.”
