Nihayetinde içinde bulundukları yer, her yerinden tamamen kapatılmış bir yumurtadır. Yani oranın içinden çıkana kadar kapalı bir kutunun içinde gibilerdir.
Peki nefes almayı nasıl başarırlar?
Annelerinin içinde gelişen ve büyüyen memeli hayvanlar, oksijenlerini göbek bağı yoluyla annelerinden alır.
Ancak yumurtanın içindeki bir civciv, oksijen almak ve karbondioksiti atmak için bir göbek bağına sahip değildir. Onlarda bu süreçler farklı şekilde ilerler.
Şöyle ki yumurta kabuklarının hemen altında iki zar bulunur ve yumurtalar, anne tarafından bırakıldığında dokunulmayacak kadar sıcaktır. Soğudukça yumurtanın içindeki her şey bir miktar büzülür.
Bu alt kısımdaki iki zar da bu sayede birbirinden ayrılır ve küçük bir hava cebi veya bir diğer adıyla hava kesesi oluşturur. Aynı zamanda yavru civciv büyüdükçe bağırsaklarının alt kısmında büyüyen ve içi boş bir kese olan allantois yapısını geliştirir.
Bu yapı, akciğer dokusuna benzer şekilde çalışır ve yavru civcivin dolaşım sistemini, yumurtanın dışındaki havaya bağlar.
Devamında embriyo geliştikçe bu zar aracılığıyla oksijen solumaya ve karbondioksiti dışarı atmaya başlar. Ayrıca allantois yapısının içindeki boş kısım, azot içeren atıkları depolamak için de kullanılabilir.
Tüm bunların yanı sıra yumurtanın yüzeyindeki binlerce mikroskobik gözenek, karbondioksitin dışarı çıkmasına ve temiz havanın da içeri girmesine izin verir. Yine bu gözenekler, gelişmekte olan civcivin ve yumurta parçalarının ihtiyacı olan nemin yumurtaya girmesine izin verir.
Özetle yumurta içindeki civcivlerin nefes alışverişleri, diğer memeli yavrularına göre oldukça farklıdır.
